1- پرهیز از تجسس در زندگی شخصی دیگران.

2- پرهیز از پرده دری: یعنی نباید به بهانه امر به معروف و نهی از منکر، هتک حرمت دیگران شود.

3- امر به معروف و نهی از منکر را از خود شروع کنیم. یعنی خوبی ها را در خود به وجود آوریم و بدیها و زشتی ها را از خود دور کنیم.

4- حلال خدا را حرام و حرام خدا را حلال ننمائیم یعنی ابتدا با مسائل حلال و حرام آشنا گردیم تا مبادا به هنگام امر و نهی، محرمات را امر و واجبات را نهی کنیم.

5- در برخوردها و گفتارمان، ملایمت و نرمی و عطوفت اسلامی را رعایت کنیم تا مخاطب جذب گفتارمان شده و امر و نهی را پذیرا گردد.

6- در راه امر به معروف و نهی از منکر صبور و شکیبا و مقاوم باشیم.

7- به هنگام امر و نهی، کسی را آشکارا سرزنش نکنیم.

8- امر به معروف و نهی از منکر برای انجام وظیفه دینی باشد نه برای تصویه حساب های شخصی و مقاصد دنیوی.

خداوند در قران کریم یکی از بزرگترین مأموریت های انبیاء عظام را امر به معروف و نهی از منکر بیان نموده و از بررسی برنامه های دینی و تاریخ زندگی و روش آنان این حقیقت به خوبی روشن می شود که یکی از فلسفه های رسالت پیغمبران، راهنمایی و وادار کردن مردم به کارهای نیک و فضائل اخلاقی و بازداشتن آنان از انحراف و اعمال زشت و مفاسد اخلاقی بوده است و در این راه تلاش های فراوان نموده و زجرها و ملامت های بسیاری را تحمل کرده اند، و بسیاری از آنها در این راه نیز جان خود را از دست داده اند. این حقیقی است که در آیات قرآن به نحو کلی و یا به طور خصوصی درباره پیغمبران به ویژه پیغمبر اسلام با صراحت بیان شده است.

1- بقاء دین: شکی نیست که با امر به معروف و نهی از منکر، احکام و معارف دینی ترویج شده و منکرات، منفور و تقبیح می شود و بدین وسیله حقایق و حیثیت دین محفوظ می ماند و بهتر به آن عمل می گردد.

2- حیات و بقاء جامعه: بدون تردید با ترویج دین و ترک زشتی ها حیات جامعه بیمه شده و پیوسته ملت ها در راه اصلاح و تکامل گام بر می دارند و از مفاسد و انحرافات و در نتیجه هلاکت ها در امان می مانند.

3- رشد فطرت و عقل: ناگفته پیدا است که فطرت و عقل آدمی طالب پاکی و نیکی است و از بدی و نادرستی نفرت دارند و با امر به معروف و نهی از منکر آنها تقویت شده کامل تر می گردند.

4- تهذیب و تکامل: امر به معروف و نهی از منکر باعث تهذیب جامعه بوده و زمینه تهذیب و تکامل اجتماع را فراهم می آورد و موجب می شوند که اجتماع به طرف کمال مادی و معنوی سوق داده شود.

5- امنیت عمومی و خصوصی: همچنانکه در روایت امام باقر (ع) با صراحت بیان شده است، امر به معروف و نهی از منکر از مهمترین فریضه ای است که به وسیله آن راه ها امن و کسب ها حلال و زمین ها آباد و بالاخره حدود و حقوق همه حفظ شده و جان، مال، ناموس و حیثیت فرد و جامعه در امان خواهد بود.

6- ایمنی از هلاکت که چنانچه در روایات اسلامی آمده و تاریخ گذشتگان نیز گواه است. ملت هایی که آلوده به ستمگری، فساد و انحرافات و اعمال زشت شدند و امر به معروف و نهی از منکر را فراموش کردند و فضیلت و نیکی از میان آنها رفت، همگی هلاک و نابود شدند. پس تنها، امر به معروف و نهی از منکر و جلوگیری از اعمال زشت و مفاسد است که می تواند جامعه را از هلاکت ایمن گرداند.